به موادی اطلاق می شود که مانند صمغ غربی و صمغ درخت گیلاس (انگم) از اعضا گیاه به خارج ترشح می گردد و این عمل نیز بطور خود به خود و یا بر اثر ایجاد شکاف و زخم در اعضاء گیاهان انجام می گیرد. ضمناً صمغ ها همیشه بر اثر از بین رفتن غشاء سلولزی بوجود می آیند. صمغ‌ها طعم بدون مزه و حالت چسبنده دارند. در الکل، اتر و مواد چرب غیر محلول اند. با مشابهتی که صمغ ها و موسیلاژها با یکدیگر دارند پیدا کردن حد فاصل قاطعی که این دو دسته را از یکدیگر متمایز سازد، مشکل بنظر می رسد. در تفاوت آن دو باید گفت که موسیلاژها بر اثر ایجاد زخم در اعضا گیاه به خارج ترشح نمی گردند و بعلاوه همیشه نیز بر اثر از بین رفتن غشاء سلولزی حاصل نمی شوند بلکه از فعالیت پروتوپلاسم نتیجه می گردند در حالیکه صمغ ها ترکیبات در هم گلوسیدی می باشند که به حالت طبیعی و یا بر اثر ایجاد شکاف از اعضای مختلف بعضی از گیاهان به خارج ترشح می شوند صمغ ها مواد غیر قابل تبلور و فاقد بو می باشند اگر در آب قرار گیرند در آن حل می شوند و یا مانند کتیرا با آن به صورت توده ژلاتینی در می آیند با قرار دادن انواع مختلف صمغ در آب تمام مراحل حد واسط بین دو حالت مذکور را می توان در آنها دید. صمغ ها اگر هیدرولیز شوند بر حسب نوع صمغ ایجاد آرابینوز ، گالاکتوز ، گاهی گزیلوزو غیره می نمایند.